Κύριε Υφυπουργέ, η καταγγελιομανία, η επιθετικότητα και η τοξικότητα, που εξεδήλωσαν και στη σημερινή συνεδρίαση οι εκπρόσωποι της Αντιπολίτευσης, παραλίγο να εκτρέψει τη συζήτηση από τον πραγματικό της στόχο. Ο οποίος στόχος, βεβαίως, είναι το να βρούμε τη χρυσή τομή, την ισορροπία ανάμεσα στην προστασία αφενός της εύρυθμης λειτουργίας της ΕΥΠ, μιας νευραλγικής υπηρεσίας του κράτους, και από την άλλη της συνταγματικά κατοχυρωμένης προστασίας του απορρήτου των επικοινωνιών.
Υπάρχει, όμως, τελικά τέτοια ανάγκη;
Ο Εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ μας είπε «όχι, το θεσμικό πλαίσιο είναι επαρκέστατο».
Εμείς από την άλλη λέμε ότι υπάρχουν κενά και ελλείψεις που χρήζουν βελτιώσεων.
Πάμε λοιπόν να δούμε σημείο-σημείο, για να καταλάβουμε ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο.
- Προσδιοριζόταν μέχρι σήμερα το εύρος των λόγων της Εθνικής Ασφάλειας; Όχι. Τώρα γίνεται αυτό για πρώτη φορά. Είναι οι λόγοι, λέει, η νέα ρύθμιση που συνάπτονται ιδίως με την εθνική άμυνα, την εξωτερική πολιτική, την ενεργειακή ασφάλεια και την κυβερνοασφάλεια. Μας λέει η Αντιπολίτευση ότι αυτή η διατύπωση είναι πολύ γενική, ευρεία. Μα, πριν δεν υπήρχε καμία! Μόνο ο όρος Εθνική Ασφάλεια που είναι ασυγκρίτως πιο ασαφής. Πρώτο, λοιπόν, κενό που καλύπτεται.
- Υπήρχε μήπως πρόβλεψη για τον χρόνο διαγραφής του υλικού που αποτυπώθηκε στο σύστημα επισυνδέσεων; Ούτε αυτό υπήρχε. Τώρα προβλέπεται η διαγραφή του μετά από έξι μήνες. Δεύτερο, λοιπόν, κενό που καλύπτεται.
- Μήπως υπήρχε στο προηγούμενο καθεστώς ρητή πρόβλεψη για το πότε καταστρέφεται το υλικό τεκμηρίωσης; Ούτε αυτό. Πλέον ορίζονται τα δέκα χρόνια. Τρίτο, λοιπόν, κενό.
- Υπήρχε επαρκής ποινική τυποποίηση και τιμωρία για το κακόβουλο λογισμικό; Και πάλι όχι. Η εμπορία και η κατοχή, που μέχρι σήμερα δεν ήταν παράνομες, πλέον χαρακτηρίζονται πλημμελήματα με ποινή φυλάκισης έως πέντε έτη, ενώ η χρήση λογισμικών και συσκευών παρακολούθησης από ιδιώτες γίνεται πλέον κακούργημα και τιμωρείται με κάθειρξη δέκα ετών. Τέταρτο κενό, λοιπόν, που συμπληρώνεται.
- Υπήρχε κάποια απαγόρευση ελέγχου ή κάποια πρόσθετη δικλείδα για τα πολιτικά πρόσωπα; Σας θυμίζω είναι το θέμα εκείνο που είχατε σηκώσει ως το μείζον, ότι δηλαδή είναι αντισυνταγματική η παρακολούθηση πολιτικών προσώπων (a priori), την οποία θέση προφανώς έχετε εγκαταλείψει. Και πάλι δεν υπήρχε. Πλέον, στη διαδικασία αυτή τίθεται η προϋπόθεση της συναίνεσης του Προέδρου της Βουλής. Πέμπτο κενό που καλύπτεται.
- Επιπλέον, μπαίνουν αυξημένες απαιτήσεις για την άρση του απορρήτου για λόγους Εθνικής Ασφάλειας. Το αίτημα πρέπει να περιλαμβάνει στοιχεία που αποδεικνύουν τον κίνδυνο, την αναγκαιότητα της άρσης, το αντικείμενό της και την απολύτως απαραίτητη χρονική διάρκεια. Έκτο κενό που συμπληρώνεται, λοιπόν.
- Τίθεται το ανώτατο όριο των δέκα μηνών για την επισύνδεση και η υπέρβαση αυτού του ορίου είναι πλέον δυνατή μόνο αν εξακολουθούν να υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία για άμεσο και εξαιρετικά πιθανό κίνδυνο. Έβδομο κενό που συμπληρώνεται.
- Συστήνεται Ενοποιημένο Κέντρο Αναφοράς Κυβερνοασφάλειας για την ανίχνευση και την αντιμετώπιση τέτοιων επιθέσεων. Όγδοο κενό, ούτε αυτό υπήρχε.
- Ιδρύονται Ακαδημία Πληροφοριών και Αντικατασκοπείας για την εκπαίδευση και επιμόρφωση του προσωπικού και Μονάδα Εσωτερικού Ελέγχου για τυχόν φαινόμενα διαφθοράς στη ΕΥΠ. Ένατο κενό, ούτε αυτό είχε προβλεφθεί.
- Αν προσθέσουμε και την επαναφορά του δεύτερου εισαγγελέα, λοιπόν, που είχε καταργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, φτάνουμε στα δέκα κενά και σε πολλές ακόμα βελτιώσεις που εισάγονται και τις οποίες -όχι παραδόξως, θα πω- αρνείται να ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ και νομίζω και κάποια άλλα Κόμματα της Αντιπολίτευσης, θα το δούμε στο τέλος.
Σχετικά τώρα με το ζήτημα της ενημέρωσης, του ελέγχου για λόγους Εθνικής Ασφάλειας, τι ίσχυε μέχρι σήμερα και τι θα προβλέπεται από δω και πέρα; Η ΑΔΑΕ είχε τη δυνατότητα, προσέξτε(!) τη δυνατότητα, να ενημερώσει τον θιγόμενο σε περίπτωση που δεν συνέτρεχε πλέον ο κίνδυνος της Εθνικής Ασφάλειας.
Αλήθεια, κυρίες και κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, πόσες φορές το εφάρμοσε η ΑΔΑΕ κατά τη διακυβέρνησή σας; Πλέον, με τη νέα ρύθμιση αυτό θα εφαρμόζεται σε τρία χρόνια. Τι μας είπε ο ΣΥΡΙΖΑ; Ότι μετά από τρία χρόνια, ποιος ζει, ποιος πεθαίνει! Τι αξία θα έχει πλέον αυτό;
Η ενημέρωση αυτή, όμως, στερείται έτσι κι αλλιώς αξίας και σκοπιμότητας, αφού δεν παρέχει καμία προστασία ή ικανοποίηση σε αυτόν που έχει ελεγχθεί.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι το μοναδικό που μπορούσε έτσι κι αλλιώς να μάθει και μπορεί και με το νέο καθεστώς να μάθει ο ελεγχθείς, είναι ότι το τηλέφωνό του παρακολουθήθηκε και για ποιο διάστημα.
Μπορούσε να μάθει την αιτία; Όχι.
Ποιος έδωσε την πληροφορία; Όχι.
Τι καταγράφηκε; Όχι.
Μπορούσε να ζητήσει κάποια άλλη ικανοποίηση; Και πάλι όχι.
Αλήθεια, τα γνωρίζουν αυτά όσοι μιλούν για δήθεν δυσανάλογο περιορισμό του δικαιώματος, σήμερα, στην ενημέρωση;
Με αυτά και με αυτά, κυρίες και κύριοι της Αντιπολίτευσης, το ερώτημα επανέρχεται: Μήπως τελικά δεν θέλετε να βελτιωθεί το τοπίο; Μήπως, τελικά, θέλετε να καταργήσετε την ΕΥΠ εντελώς;
Και το λέω αυτό, διότι με την ένσταση της αντισυνταγματικότητας που καταθέσατε και τους λόγους που επικαλεστήκατε, ουσιαστικά απονομιμοποιείτε τη λειτουργία της, όπως είναι σήμερα.
Αν είναι αντισυνταγματικός ο νόμος που εισάγεται προς ψήφιση, τότε κατά μείζονα λόγο είναι αντισυνταγματικός και ο νόμος που ήδη εφαρμόζεται, αφού όλες οι αλλαγές που έγιναν, διευρύνουν τις εγγυήσεις, αυξάνουν τις δικλείδες και ενισχύουν τη διαφάνεια σε σχέση με αυτά που ίσχυαν μέχρι τώρα.
Η αλήθεια, όμως, είναι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι υπήρχαν πράγματι κενά στη διαδικασία των νόμιμων επισυνδέσεων και ελλείψεις στο πεδίο των κακόβουλων λογισμικών.
Για αυτό, πριν από τέσσερις μήνες περίπου ο Πρωθυπουργός δεσμεύτηκε για την ανάληψη της παρούσας συζητούμενης νομοθετικής πρωτοβουλίας για την αντιμετώπισή τους.
Στο ίδιο διάστημα, βέβαια, κάποια κέντρα επιδίδονται σε μια ακατάσχετη σεναριολογία, όπως ακριβώς είχε συμβεί πριν από λίγα χρόνια με την υπόθεση της Novartis, όταν κι εκείνη είχε εργαλειοποιηθεί, από τους ίδιους πρωταγωνιστές και για τους ίδιους λόγους.
Τραγική ειρωνεία: το τότε θύμα, το ΚΙΝΑΛ, γίνεται σήμερα συνεργός (;), παραυτουργός (;) με τον τότε θύτη.
Όμως, όσο κι αν αισθάνεστε, όσο κι αν καμώνεστε, τον δεινό κολυμβητή στο πέλαγος της δημοκρατίας, ο κόσμος δεν βλέπει αυτό. Ο κόσμος βλέπει κάποιον που πνίγεται στο ναυάγιο της πολιτικής του και προσπαθεί απεγνωσμένα να κρατηθεί από ένα σάπιο σανίδι.