Όποιος δημότης είχε την υπομονή να παρακολουθήσει διαδικτυακά τη χθεσινή διαδικασία απολογισμού της δημοτικής αρχής για το 2024, σίγουρα θα εντυπωσιαζόταν.
Αναφερόμαστε στη διαδικτυακή παρακολούθηση διότι η αίθουσα του Κοβεντάρειου ήταν εντελώς άδεια τόσο από πολίτες όσο και από εκπροσώπους φορέων, παρά το γεγονός ότι είχαν προσκληθεί να παρακολουθήσουν μια τόσο σημαντική διαδικασία.
Θα εντυπωσιαζόταν, λοιπόν, ο δημότης — όχι από το έργο που παρουσιάστηκε — αλλά από την ακατάσχετη φλυαρία των δημοτικών αρχόντων, στην προσπάθειά τους να πείσουν πως το 2024 ήταν μια χρονιά δράσης και επιτευγμάτων. Θα έμενε με την εντύπωση ότι μέχρι το 2023 ζούσε σε μια τριτοκοσμική πόλη, η οποία… μαγικά μεταμορφώθηκε από την 1η Ιανουαρίου 2024. Θα ξεχνούσε εντελώς ότι ο Δήμος Κοζάνης διαθέτει, εδώ και χρόνια, οργανωμένες υπηρεσίες που ξέρουν καλά να κάνουν τη δουλειά τους.
- Όμως, ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι ανήμερα της γιορτής του Αη Γιάννη,, στρώθηκαν κόκκινα χαλιά στο δημαρχείο για την ονομαστική εορτή του δημάρχου;
- Ποιος αγνοεί ότι με την ανάληψη της διοίκησης, η νέα δημοτική αρχή αύξησε τα δημοτικά τέλη κατά 6 %, αποσπώντας ετησίως 450.000€ περισσότερα από τις τσέπες των πολιτών;
- Πώς να μην προβληματιστεί κανείς όταν ο Δήμος Κοζάνης — διαχειριστής του μεγαλύτερου ενεργειακού έργου αυτοδιοίκησης στην Ελλάδα, της τηλεθέρμανσης — βρέθηκε παρατηρητής στις σχετικές διαπραγματεύσεις;
- Πώς να εξηγηθεί η πλήρη απουσία του Δήμου από το μεγάλο έργο της ενεργειακής κοινότητας στην Ακρινή, του πράσινου οικισμού, που υλοποιείται εξ ολοκλήρου από την Περιφέρεια;
- Ποιος ξεχνά, αλήθεια, τη δημόσια τοποθέτηση του Δημάρχου ενώπιον κυβερνητικού κλιμακίου, για τον αναπτυξιακό σχεδιασμό της Δυτικής Μακεδονίας, και ο Δήμαρχος του μεγαλύτερου δήμου της Περιφέρειας περιορίστηκε απλώς σε διαπιστώσεις, χωρίς να προβεί σε καμία απολύτως διεκδίκηση;
- Σε μια περίοδο όπου η ανάγκη για αναβαθμισμένες υπηρεσίες υγείας είναι κοινή σε όλη τη χώρα, ποιος άλλος δήμος έχει παραιτηθεί από τη διεκδίκηση ενός νέου νοσοκομείου — αίτημα που έχει εγκριθεί από το Δημοτικό Συμβούλιο ήδη από το 2005;
- Και, φυσικά, ποιος μπορεί να ξεχάσει τις μεγαλόστομες προεκλογικές δεσμεύσεις της νέας δημοτικής αρχής για την eco-θέρμανση ή για τη διαχείριση των αδέσποτων ζώων, για τα οποία μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα;
- Τέλος, η πρόσφατη διαπραγμάτευση για την τηλεθέρμανση αποδείχθηκε καταστροφική. Οι πολίτες επιβαρύνθηκαν με αυξήσεις της τάξης του 40%, μόλις πληρώσαμε τον τελευταίο λογαριασμό, ενώ ο Δήμος Κοζάνης ήταν ο μοναδικός “χαμένος” ή τουλάχιστον ο λιγότερο ωφελημένος ;
Κάποιοι φαίνεται να μην έχουν συνειδητοποιήσει ότι διαχειρίζονται έναν δήμο με ιστορικές κατακτήσεις: πρωτοπορία στην τηλεθέρμανση, η ίδρυση και λειτουργία της ΔΙΑΔΥΜΑ, η Ζώνη Ενεργού Πολεοδομίας – όλα έργα πρότυπα για την υπόλοιπη χώρα.
Ποιος ξεχνά ότι στην προηγούμενη αυτοδιοικητική περίοδο :
ο Δήμος Κοζάνης διεκδίκησε και εξασφάλισε χρηματοδοτήσεις άνω των 200 εκατομμυρίων ευρώ;
Ότι εντάχθηκε ανάμεσα στους έξι ελληνικούς δήμους στις 100 κλιματικά ουδέτερες και έξυπνες πόλεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Ότι εξασφάλισε έργο, ο μοναδικός στην Ελλάδα, ύψους 80 εκατομμυρίων ευρώ μέσω ΣΔΙΤ;
Ότι πρωτοπόρησε σε θέματα κοινωνικής πολιτικής, με δομές και πρωτοβουλίες για παιδιά και άτομα με αναπηρίες, για τους αστέγους, την ισότητα των φύλων και για την καταπολέμηση της έμφυλης βίας και των διακρίσεων;
Ότι για την οικονομική διαχείριση του 2023 επιλέχτηκε από το Ελεγκτικό Συνέδριο ως Δήμος πρότυπο;
Το 2024 βρίσκει τη δημοτική αρχή στον “αυτόματο πιλότο”. Αρκείται στην παρακολούθηση των έργων που δρομολογήθηκαν και εξασφάλισαν χρηματοδότηση από την προηγούμενη διοίκηση και προσπαθεί να τα παρουσιάσει ως δικές της επιτυχίες κάνοντας επισκέψεις και αγιασμούς.
Παράλληλα, δεν διατυπώνει ούτε ένα νέο αίτημα, ούτε ένα διεκδικητικό όραμα για τον τόπο.
Καμία κουβέντα για το μέλλον της ΒΙΟΠΑ, για τα νέα νεκροταφεία της Κοζάνης, για την αξιοποίηση της περιουσίας των κληροδοτημάτων, ή για την ανάδειξη του Λαογραφικού Μουσείου.
Συμπερασματικά λοιπόν ο Δήμος Κοζάνης, άλλοτε πρωτοπόρος και διεκδικητικός, έχει μπει σε φάση απώλειας του ηγετικού του ρόλου. Η απουσία στρατηγικού σχεδίου, η αδυναμία διεκδίκησης και η απαξίωση των ιστορικών του κεκτημένων οδηγούν τον τόπο σε στασιμότητα.
Εάν δεν αλλάξει η πορεία άμεσα, το μέλλον διαγράφεται ζοφερό — για τον τόπο, τους πολίτες του και τις προοπτικές τους.